06/09/2007
Η ΥΦΑΝΣΗ, Η ΝΕΡΟΤΡΙΒΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΝΤΑΝΙ
Τα ηπειρώτικα υφαντά και ιδίως αυτά του Μετσόβου δεν είναι υφαδοπρόσωπα, δηλαδή το μάλλινο στημόνι τους διακρίνεται και δεν καλύπτεται. Όλα τα διακοσμητικά τους θέματα δουλεύονται μέχρι το ίδιο σημείο σε κάθε αλλαγή της σαΐτας. Οι διάφορες χρωματικές περιοχές ενώνονται με την σύνδεση των κλωστών του υφαδιού.
Οι άκρες ή ούγιες δημιουργούνται με απλό γύρισμα του υφαδιού γύρω από το τελευταίο στημόνι. Τα υφαντά έχουν ξεκάθαρη καλή και ανάποδη όψη. Οι άκρες του στημονιού τυλίγονται χωρίς να δένονται και ράβονται από κάτω με μια απλή βελονιά δημιουργώντας ένα στρωτό τελείωμα στο υφαντό. Στα βαριά υφαντά (κουβέρτες, φλοκάτα) οι άκρες του στημονιού δένονται σε κόμπο και μένουν να κρέμονται.
Η δημιουργία των υφαντών δεν ολοκληρώνεται με το πέρας της ύφανσης. Μια σειρά ενεργειών απαιτούνται και μετά την ολοκλήρωση της ύφανσης. Ορισμένα υφαντά πρέπει να περάσουν από το κοπάνισμα στην νεροτριβή (τριστέλλα) και το μαντάνι, μία κατασκευή όπου τα υφαντά χτυπιούνται με ξυλοκοπάνους για να «μπουν». Κάθε υφαντό ανάλογα με την πυκνότητα του χρειάζεται διαφορετική διάρκεια κοπανίσματος.
Η τριστέλλα και το μαντάνι για να λειτουργήσει πρέπει να υπάρχει πολύ νερό και αρκετή πίεση. Μετά το χτύπημα τα υφαντά παραμένουν απλωμένα μερικές ημέρες για να στραγγίσουν.
|