04/12/2007
Το τραγούδι

Αρχείο Ελληνικού Χορού © Αρχείο Ελληνικού Χορού

προεπισκόπηση εκτύπωσης

Στην παραδοσιακή κοινωνία, ζωή και τραγούδι είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Γεννημένο μέσα από τις ιδιαίτερες συναισθηματικές καταστάσεις του ίδιου του ανθρώπου και εμπνευσμένο από τον τρόπο ζωής του, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο σε όλες τις ιδιαίτερες ανθρώπινες οικογενειακές και κοινωνικές εκδηλώσεις.
Ως ιδιαίτερος τρόπος έκφρασης των εσώτερων αναγκών, της έκφρασης συναισθημάτων, των κοινών σημαντικών βιωμάτων και τις καλλιτεχνικής του ιδιοφυΐας, αποτελεί πρωταρχικής σημασίας συνδετικό κρίκο μεταξύ των μελών κάθε κοινότητας.
Το τραγούδι συντροφεύει, εκφράζει, παροτρύνει, παιδαγωγεί και ενώνει τα μέλη της κοινότητας.
Χώρος και τόπος για τραγούδι στο αγροτικό περιβάλλον είναι το χοροστάσι, το μεσοχώρι στις μεγάλες κοινωνικές εκδηλώσεις, το σπίτι στους γάμους-αρραβώνες - γιορτές.
Κάθε στιγμή της καθημερινής δραστηριότητας, όπως στο χωράφι, στη φροντίδα του κοπαδιού, στον ύπνο του παιδιού, στο θάνατο, μπορεί να συνοδεύεται από αντίστοιχα τραγούδια.
Ως συνοδευτικό του χορού σηματοδοτεί την χορευτική πρακτική.
Τα τραγούδια ανάλογα με την περίσταση, αναφέρονται είτε στο ιδιαίτερο γεγονός που εορτάζεται, είτε στην ιδιαιτερότητα της στιγμής και το λόγο που τραγουδιέται.
Όταν το τραγούδι χορεύεται από κάποιον, η επιλογή του γίνεται σε σχέση με την ιδιότητα του μπροστάρη (τραγούδι στον παπά, στον δάσκαλο, στον προύχοντα, στον τσέλιγκα) ή αν ήταν το αγαπημένο του, οπότε συνήθως ήταν σχετικό με το επάγγελμα, την ηλικία, το φύλο, τους πόθους, τους καημούς, τις επιθυμίες, τους στόχους του.
Το τραγούδι το ξεκινούσε ο πρωτοχορευτής ή κάποιος που ξεχώριζε για τη φωνή του.
Η προφορικότητα στον τρόπο δημιουργίας και μετάδοσης των τραγουδιών σε συνάρτηση με τον αυτοσχεδιασμό που χαρακτηρίζει την τραγουδιστική επιτέλεση, έχουν σαν αποτέλεσμα κάθε εκτέλεση να είναι μοναδική και ανεπανάληπτη.
Το τραγούδι μεταδιδόμενο συχνά έξω από στην κοινότητα δεχόταν τροποποιήσεις και για το λόγο αυτό προέκυπταν παραλλαγές του.
Η εμφάνιση τραγουδιών με ιδιαίτερο και ξεχωριστό ύφος και στοίχο, και συχνά διαφορετικό τρόπο εκτέλεση από τόπο σε τόπο, είναι σύνηθες φαινόμενο.
Τα τραγούδια σε σχέση με τη θεματολογία τους μπορούν να ενταχθούν σε αντίστοιχες κατηγορίες: Ιστορικά., Κλέφτικα, Παραλλαγές, Της αγάπης, Νυφιάτικα, Της Ξενιτιάς, Κάλαντα, Εργατικά (γεωργοκτηνοτροφικά), Περιγελαστικά, Γνωμικά, Νανουρίσματα, Μοιρολόγια.