03/03/2008
Μονή Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου Λυκουρέσης ή Μονή Θάνεζα

Ελένη Παγκρατίου © Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση

προεπισκόπηση εκτύπωσης

Χτισμένη στα ερείπια του ελληνιστικού Νεκρομαντείου η Μονή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου αναφέρεται σε έγγραφο του 1849 ως μετόχι της Μονής Σινά ήδη από το 1630. Στην ίδια πηγή καταγράφεται και η ακίνητη περιουσία της μονής, η οποία δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητη. Οι περιπέτειες της ευρύτερης περιοχής δεν αφήνουν ανεπηρέαστη την τύχη του μοναστηριού. Θα εμπλακεί κι αυτό στο κίνημα του Διονυσίου του Φιλοσόφου (1611) και θα πληρώσει το τίμημα. Την διοίκηση του θα αναλάβουν επίτροποι και οικονόμοι. Στο τέλος του 18ου αιώνα η μονή θα ερημώσει για 20 χρόνια. Ο Πολύκαρπος, ηγούμενος της Αγίας Αικατερίνης Ιωαννίνων από το 1817-1855, θα φροντίσει, με σουλτανικό φιρμάνι, να αναγνωριστεί οικονόμος της περιουσίας του Αγ. Ιωάννου ο εκάστοτε ηγούμενος της Αγίας Αικατερίνης, Την εγκατάλειψη που επέρχεται το 1913 έρχεται να συμπληρώσει η απαλλοτρίωση των μοναστηριακών κτημάτων και η διανομή τους στους ακτήμονες της περιοχής του Φαναρίου. Όταν το 1958 ο καθηγητής Σωτήρης Δάκαρης θα αρχίσει την ανασκαφή για την αποκάλυψη του ελληνιστικού μνημείου, θα βρει τις τοιχογραφίες του 18ου αι., έργο των αυταδέλφων Νικολάου και Θεοδώρου από το Λουζέτσι (Ελληνικό), καλυμμένες με ασβεστόχρισμα, τον περίβολο και την κούλια του σούμπαση ερειπωμένα. Η μικρή (13,30μ.Χ6μ.) όμως μονόκλιτη βασιλική με την ξυλοστέγη και το ενιαίο των χώρων, - δεν υπάρχει καν τέμπλο -, στεκόταν και στέκεται εκεί, πάνω από την αποξηραμένη πια Αχερουσία να «πικραίνει τον ʼδη», καθώς θα έλεγε και ο χρυσορρήμονας Ιεράρχης. Κηρυγμένο διατηρητέο μνημείο. Έχει γίνει σοβαρή προσπάθεια συντήρησης των αγιογραφιών.