comitech

εκτύπωση θέματος

Η δημιουργία των υφασμάτων είναι αποκλειστικός μόχθος και προνόμιο των γυναικών, το ράψιμο είναι εργασία επαγγελματιών. Η ανάπτυξη της ραπτικής συνδέθηκε με την μεγάλη και συνεχή μετανάστευση από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα. Η κοινωνική ομάδα των ραπτών άνθισε τον 18ο και 19ο αιώνα και αποτέλεσε τον τύπο της πλανόδιας βιοτεχνικής παραγωγής.
Για τα υφάσματα όπως σαγιάκια αμπάδες μπρούτζες ιδρύθηκαν εργαστήρια, τα αμπατζίδικα. Τα περισσότερα όμως υφάσματα γινόταν στα χωριά για λογαριασμό των καπάδων. Τα παραλάμβαναν στις πόλεις οι ίδιοι οι ισνάφηδες και τα επεξεργαζόταν τελικά μονάχοι τους, κάνοντας το φινίρισμα στα εργαστήρια τους. Με κατάλληλη επεξεργασία άλλα κάποτε ξάσπριζαν, σε άλλα έκοβαν ή έκαιγαν τις τρίχες, άλλα τα έβαφαν, και όλα τα μπουζουρτούσαν δηλαδή τα σιδέρωναν ώστε να μοιάζουν με χοντρές τσόχες. Αυτά γινόταν οι καλύτεροι αμπάδες που εξάγονταν σε όλο τον κόσμο.
Σε όλο τον νομό Ιωαννίνων η επεξεργασία του μαλλιού γίνεται με τον ίδιο τρόπο και τις ίδιες διαδικασίες. Το ίδιο συμβαίνει και με τα υφαντά. Επομένως δεν μπορεί κανείς να διακρίνει εργαστήρια τοπικά βάσει της τεχνικής και της επεξεργασίας. Στην περίπτωση των υφαντών μερών των ενδυμασιών η διάκριση είναι πιο εύκολη καθώς οι στολές είναι από μόνες τους φορείς της ταυτότητας του δημιουργού.