06/09/2007
ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ - ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Η υφαντική τέχνη συνδέθηκε από τις απαρχές της με τους νομαδικούς πληθυσμούς, που μετακινούνταν στις βουνοπλαγιές της Πίνδου από τα ιστορικά ή ακόμη και τα προϊστορικά χρόνια. Σταδιακά κάποιες νομάδες αποφάσισαν να ριζώσουν πιο σταθερά σε κάποιες περιοχές. Κατά συνέπεια οι συνθήκες ζωής τους προσαρμόστηκαν στους κανόνες που επέβαλε η μόνιμη κατοίκηση και εγκατάσταση.
Παρά την εξέλιξη και την αλλαγή των συνθηκών από εποχή σε εποχή στην περίπτωση της υφαντικής ο βασικός τρόπος παραγωγής παραμένει σχεδόν αναλλοίωτος στο πέρασμα των αιώνων. Τα εργαλεία (ρόκα, αδράχτι, αργαλειός), η τεχνική (γνέσιμο, βαφή, ύφανση) αλλά και η τεχνοτροπία (σχηματοποίηση, αφαίρεση, συμμετρία) έχουν κατά βάση μείνει ίδια.
Οι τύποι των αργαλειών, όρθιος και οριζόντιος ή καθιστός μας είναι γνωστοί από την ομηρική εποχή και συνεχίζουν την δράση τους με πολύ αργή εξέλιξη.
Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι το μαλλί, λινάρι, βαμβάκι, σπαρτά ακόμη και μετάξι, ανάλογα με την εποχή και τις κοινωνικό-οικονομικές ανάγκες που καλούνταν να καλύψει το κάθε υφαντό.
|