comitech

εκτύπωση θέματος

Νήματα φυτικής προέλευσης
Βαμβάκι: το βαμβάκι είναι το πιο συνηθισμένο νήμα φυτικής προέλευσης. Η καλλιέργεια, η συγκομιδή και η κατεργασία του βαμβακιού γινόταν στο χέρι. Στο νομό Ιωαννίνων δεν καλλιεργούνταν συστηματικά βαμβάκι και αυτό γιατί δεν ευνοούνταν από το ορεινό έδαφος της περιοχής. Βαμβάκι καλλιεργούνταν στους γειτονικούς νομούς της Ηπείρου, όμως οι κάτοικοι ήταν εξοικειωμένοι με τα μυστικά αυτών των καλλιεργειών. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η επεξεργασία του βαμβακιού ακολουθούσε μία παράλληλη πορεία με εκείνη του μαλλιού. Έπρεπε πρώτα να στοιβαχθεί, έπειτα να χτυπηθεί με το δοξάρι, εργασία που αντιστοιχούσε με το ξάσιμο και το λανάρισμα των μαλλιών, στην συνέχεια τυλίγονταν σε τουλούπες και ήταν έτοιμο για το κλώσιμο, το τυλιγάδιασμα, το ζεμάτισμα, το πέρασμα στην ανέμη και στο τέλος το τελικό τυλιγάδιασμα. Με όλες αυτές τις ενέργειες το βαμβάκι είχε γίνει νήμα και ήταν έτοιμο για τον αργαλειό. Το βαμβακερό νήμα που προορίζεται για το στημόνι, για να μην κατσαρώνει και να αντέχει στο τέντωμα έπρεπε να υποστεί μία πρόσθετη επεξεργασία. Το νήμα αυτό κολαριζόταν είτε σε αραιό κουρκούτι είτε σε ρυζόνερο. Τα βαμβακερά ήταν ιδιαίτερα αγαπητά στο Πωγώνι, στο Δέλβινο και στα χωριά της Δωδώνης.
Λινάρι: φυσική υφαντική ίνα με ιδιαίτερα επίπονη επεξεργασία. Στην Ήπειρο απαντάται η χρήση του στα χωριά κοντά στο Δέλβινο. Όταν αναφέρεται η χρήση λιναριού ως υφαντική ύλη στην Ήπειρο, χρησιμοποιήθηκε για χοντρά υφαντά επειδή περιείχε χοντράδια. Η καρδιά του λιναριού ήταν το «σκουλί» το οποίο το έγνεθαν με ειδικό τρόπο και χρειαζόταν πολύ κόπο.
Το σπαρτό: υλικό που χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα στην Ήπειρο, κυρίως στους ασθενείς οικονομικά αγροτικούς πληθυσμούς.