Δρ. Ιωάννης Τσιουρής

εκτύπωση θέματος

Παρά την πρόοδο της τεχνολογίας και την τάση για βιομηχανοποιημένη και μαζική παραγωγή, η τέχνη της αργυροχοΐας στα Ιωάννινα στηρίζεται σε παραδοσιακές φόρμες και τεχνικές, ενώ αλλάζουν μόνο ορισμένα εργαλεία, πιο σύγχρονα πια, τα οποία, όμως, σε τίποτα δεν αφαιρούν την αίσθηση ενός χειροποίητου έργου.
Έτσι, λοιπόν, αν κάποιος επισκεφθεί ένα εργαστήριο ενός αργυροχόου είναι σα να επισκέπτεται ένα διαχρονικό σημείο όπου παράγονται αντικείμενα με τρόπους που έρχονται από το παρελθόν.
Απαραίτητος σε ένα εργαστήριο είναι ο ξύλινος πάγκος επάνω στον οποίο γίνονται όλες οι εργασίες. Εκεί υπάρχει το αμόνι και τα διάφορα σφυριά, τα οποία και αποτελούν κύρια εργαλεία της τέχνης τους. Επίσης, μπορούν να αναφερθούν τα διάφορα μικρά σε μέγεθος εργαλεία, τα σπιτσούνια, τα καλέμια και τα κοπίδια. Από αυτά, τα σπιτσούνια είναι μικρά στενόμακρα σιδερένια εργαλεία τα οποία χρησιμοποιούνται στο σκάλισμα, τη χάραξη ή τη λείανση των αντικειμένων και έχουν διαφόρων τύπων απολήξεις ανάλογα με το σκοπό της χρήσης τους. Με τα καλέμια χαράζεται το ασήμι, ενώ με τα κοπίδια γίνεται ο διάτρητος διάκοσμος. Ακόμη υπάρχουν πολλά άλλα εργαλεία, όπως για παράδειγμα ο βιδολόγος, για την κατασκευή των βιδωτών τμημάτων και το ματικάπι για το τρύπημα. Θα πρέπει, όμως, εδώ να σημειωθεί ότι οι ονομασίες αυτές των εργαλείων έχουν τοπική χρήση καθώς πολλά από αυτά απαντούν σε άλλες περιοχές με διαφορετικές ονομασίες.
Επίσης, υπάρχει ένας ηλεκτροκίνητος τροχός για τη λείανση του μετάλλου, ο οποίος έχει αντικαταστήσει τον παλαιό χειροκίνητο τροχό (μασγαλάς). Ακόμη ένα άλλο μηχάνημα είναι ο κύλινδρος, στον οποίο δημιουργούνται τα ασημένια σύρματα που χρησιμοποιούνται σε αντικείμενα που κατασκευάζονται ή φέρουν συρματερή διακόσμηση. Για τη συγκόλληση, κυρίως, του μετάλλου χρησιμοποιούνται καμινέτα (φλόγιστρα), σήμερα με φιάλες προπανίου, ενώ παλαιότερα το καμινέτο ήταν «φυσητό» δηλαδή, η φλόγα δημιουργούνταν με την πίεση του αέρα.