Αρχείο Ελληνικού Χορού © Αρχείο Ελληνικού Χορού

εκτύπωση θέματος

Ήταν παραδοσιακά κύρια ανδρικός χορός που έδινε τη δυνατότητα στον πρωτοχορευτή να αυτοσχεδιάσει να δείξει τη λεβεντιά και τη χορευτική του δεινότητα.

Από τις απελευθέρωση και μετά τον συναντάμε στην πόλη της Πρέβεζας ως μικτό κυκλικό χορό . Συναντάται επίσης και σε έναν κύκλο με τους άνδρες να προηγούνται των γυναικών που παρουσιάζεται ως ομοιογενής αλυσιδωτή χορευτική φόρμα ή σε διπλοκάγκελο (συνήθως άνδρες στον εξωτερικό κύκλο –
γυναίκες στον εσωτερικό).

Το όνομα του το πήρε, κατά μια άποψη, από την Τσαμουριά, περιοχή της Παραμυθιάς, Φιλιατών, Πάργας και μερικών άλλων χωριών του Νομού Θεσπρωτίας. Λέγεται και κλέφτικος γιατί χορευόταν από τους κλέφτες την περίοδο της τουρκοκρατίας.

Ο Τσάμικος χορεύονταν με 10 ή 12 συνήθως βήματα και συνοδευόταν από μουσική και τραγούδι ή μόνο από οργανική μουσική. Συναντάται σε αργή μορφή Βαρύς σε ρυθμός 3σημους (3/4) ή 6σημους (6/4) ή γρήγορη 3/8 και 6/8.
Χορευόταν με πολλές μελωδίες όπως:

Τα μάγια,
Ένας λεβέντης χόρευε,
Ιτιά,
Αϊτός,
Ήλιος,
Σ’ αυτές τις ράχες τις ψηλές,
ο Βλαχοθανάσης,
το Σελήμπεη, κ.ά.

Σήμερα χορεύεται από τα δύο φύλα, σε όλες τις χορευτικές εκδηλώσεις, με το ίδιο χορευτικό μοτίβο που χορευόταν και παλιότερα, αλλά με διαφορετικό τρόπο εκτέλεσης, τόσο από τις γυναίκες όσο και από τους άνδρες, και πιο γρήγορο τέμπο. Η αύξηση αυτή της ρυθμικής αγωγής έχει ως συνέπεια να γίνονται περισσότερες και γρηγορότερες κινήσεις και λιγότερες παύσεις στους επιτόπου αυτοσχεδιασμούς των ανδρών. Οι γυναίκες επίσης αυτοσχεδιάζουν και αυτές, όπως και οι άνδρες, στον τόπο με καθίσματα και στροφές. Το μόνο που δεν εκτελούν αυτές είναι τα βαθιά καθίσματα, τα χτυπήματα και τα ψαλίδια των ανδρών